Optische illusies
 |
Een optische illusie of gezichtsbedrog is iets dat door onze
hersenen anders geïnterpreteerd wordt dan dat het oog te zien krijgt. Om
de wereld om ons heen goed te kunnen waarnemen, zijn onze hersenen
voortdurend bezig om de beelden die op ons netvlies vallen te
interpreteren. De
hersenen proberen een constante te scheppen van vorm en grootte van een
object.
In het linkerplaatje maakt het oog van de witte punten zwarte punten. |
 |
Word je vrolijker van bier of juist niet? Hoe zie je deze
vrouw vóór 6 biertjes en na 6 biertjes? |
|
|
De Necker-kubus,
een mooi voorbeeld van de Gestaltpsychologie
leent zich voor twee driedimensionale interpretaties. De
Necker-kubus is een verzameling lijntjes op papier, maar we zíén een
driedimensionale kubus. De lijntjes lenen zich, net als de Ames-kamer,
voor oneindig veel interpretaties. Daarvan nemen er in dit geval meestal
slechts twee waar: je kijkt ofwel tegen de bovenkant van de kubus aan,
ofwel tegen de onderkant. Het is daarentegen vrijwel onmogelijk de
tekening te zien als een verzameling lijntjes; we zien altijd een van de
driedimensionale mogelijkheden. Beide sluiten elkaar echter uit, zodat je
de kubus ziet ‘omklappen’ van de ene interpretatie in de andere. |
 |
Zowel
dichtbij als veraf kunnen we iemands lengte schatten. Als een deur half
open staat, valt op ons netvlies wel een trapeziumvormig beeld, maar we
weten dat deur rechthoekig is en zien hem dus ook rechthoekig en niet
scheef. Bij optische illusies worden onze hersenen voor de gek gehouden.
Soms interpreteren de hersenen verkeerd wat de ogen zien, en soms wordt er
alleen geregistreerd wat belangrijk is. De hersenen vullen de blancos dan
verder in. Het zijn niet allemaal cirkels op de muur, hoewel het
wel zo lijkt als je recht voor de deur staat... |
| |
